Η Δρ Ντέισερ υποστηρίζει εδώ και πολλά χρόνια ότι η επιστημονική κοινότητα έχει παραβλέψει το ενδεχόμενο τα υπολείμματα DNA στα εμβόλια να προκαλέσουν βλάβη, ιδίως σε ευάλωτους πληθυσμούς όπως τα παιδιά, και έχει ζητήσει να διεξαχθούν ανεξάρτητες μελέτες για να επικυρώσουν ή να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς της και να καταστήσουν την έρευνα για την ασφάλεια των εμβολίων διαφανή.
Η δρ Τερέζα Ντέισερ, μοριακή βιολόγος με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ιδρύτρια του Sound Choice Pharmaceutical Institute και ειδικός στα βλαστικά κύτταρα ενηλίκων με πατέντες στην αναγεννητική ιατρική, βλαστικά κύτταρα που σε αντίθεση με τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα δεν οδηγούν στην ανάπτυξη όγκων. Το 2014 ο Deisher πρότεινε την υπόθεση ότι τα υπολείμματα ανθρώπινου DNA στα παιδικά εμβόλια θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός, οι αυτοάνοσες διαταραχές και η δυσφορία φύλου. Το έργο της, που διήρκεσε πάνω από μια δεκαετία, επικεντρώθηκε στις πιθανές βιολογικές επιπτώσεις των θραυσμάτων DNA από σειρές εμβρυϊκών κυττάρων που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή εμβολίων. Μέσω μηχανισμών όπως ο ομόλογος ανασυνδυασμός και η επιγενετική διαταραχή, πρότεινε ότι τα θραύσματα αυτά, ιδίως από έμβρυα αντίθετου φύλου, θα μπορούσαν να επηρεάσουν νευρολογικές και αναπτυξιακές οδούς. Η έρευνα της Deisher, η οποία περιγράφεται λεπτομερώς στην ανοικτή επιστολή της το 2014 προς τους νομοθέτες των ΗΠΑ και στις δημοσιεύσεις στον ιστότοπο της Sound Choice, υπέδειξε ότι αυτά τα θραύσματα DNA θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στο γονιδίωμα του λήπτη, επηρεάζοντας ενδεχομένως τα νευρολογικά και αναπτυξιακά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας φύλου.
Υπολειπόμενο ανθρώπινο DNA στα εμβόλια
Ορισμένα εμβόλια καλλιεργούνται με τη χρήση ανθρώπινων εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών. Τα ανθρώπινα διπλοειδή κύτταρα, που προέρχονται από εμβρυϊκό ιστό που έχει αποβληθεί, μπορούν να χρησιμεύσουν ως μέσο κυτταροκαλλιέργειας στο οποίο καλλιεργούνται ή αναπτύσσονται τα συστατικά του εμβολίου. Χωρίς καμία μελέτη ασφάλειας, ο FDA αποφάσισε απλώς να ρυθμίσει την ποσότητα ανθρώπινου DNA που επιτρέπεται σε ένα εμβόλιο να μην υπερβαίνει τα 10 νανογραμμάρια, θεωρώντας ότι αυτό είναι αρκετά ασφαλές. Δυστυχώς, η ομάδα του Deisher διαπίστωσε ότι τα επίπεδα εμβρυϊκού DNA κυμαίνονταν από 142 ng έως 2000 ng ανά δόση εμβολίου, πολύ πέρα από το λεγόμενο ασφαλές επίπεδο. Συγκρίνετε αυτά τα επίπεδα με τα πικογραμμάρια εμβρυϊκού DNA που διαρρέουν στη μητέρα όταν ο πλακούντας αρχίζει να διασπάται, που θεωρείται ότι πυροδοτούν την έναρξη του τοκετού, ακυρώνοντας το επιχείρημα “τόσο μικρές ποσότητες δεν μπορούν να έχουν καμία επίδραση”.
Η έρευνα του Deisher επικεντρώθηκε σε εμβόλια όπως αυτά για την ιλαρά, την παρωτίτιδα και την ερυθρά (MMR), την ανεμοβλογιά και την ηπατίτιδα Α, τα οποία παρασκευάζονται χρησιμοποιώντας τις ανθρώπινες εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές MRC-5 (που προέρχονται από αρσενικό έμβρυο) και WI-38 (που προέρχονται από θηλυκό έμβρυο). Τα εμβόλια αυτά περιέχουν υπολειμματικά τμήματα ανθρώπινου DNA, που κυμαίνονται από νανογραμμάρια έως μικρογραμμάρια ανά δόση. Ο Deisher υποστήριξε ότι αυτά τα θραύσματα δεν είναι αδρανή και μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τα κύτταρα του λήπτη, ιδίως σε μικρά παιδιά των οποίων το ανοσοποιητικό και το νευρολογικό σύστημα αναπτύσσονται ακόμη, προκαλώντας ενδεχομένως είτε αυτοάνοση αντίδραση είτε ενσωματώνοντας στο DNA του λήπτη. Τόνισε ότι η παρουσία τόσο αρσενικού όσο και θηλυκού DNA στα εμβόλια εισάγει μια μοναδική μεταβλητή. Για παράδειγμα, ένα θηλυκό παιδί που λαμβάνει εμβόλιο με DNA αρσενικής προέλευσης (από το MRC-5) ή ένα αρσενικό παιδί που λαμβάνει DNA θηλυκής προέλευσης (από το WI-38) θα μπορούσε να εμφανίσει ακούσιες βιολογικές επιδράσεις λόγω της ειδικής για το φύλο φύσης του DNA. Ο Deisher εννοούσε ότι οι ρυθμιστικοί φορείς, όπως ο FDA, δεν είχαν τότε μελετήσει επαρκώς τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των θραυσμάτων, ιδίως τη δυνατότητά τους να επηρεάσουν σύνθετα χαρακτηριστικά όπως η ταυτότητα φύλου.
Προτεινόμενος μηχανισμός: Ομόλογος ανασυνδυασμός
Η υπόθεση της Deisher βασιζόταν σε μια μοριακή διαδικασία που ονομάζεται ομόλογος ανασυνδυασμός, όπου η πρότασή της ήταν ότι θραύσματα DNA από τα εμβόλια θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στο γονιδίωμα του λήπτη, ιδίως σε βλαστικά κύτταρα ή κύτταρα που σχηματίζουν αίμα. Σε μια εργασία που συνέγραψε μαζί με τον Δρ Genome K. Koyama, με τίτλο “Spontaneous Integration of Human DNA Fragments into Host Genome” (Αυθόρμητη ενσωμάτωση θραυσμάτων ανθρώπινου DNA στο γονιδίωμα του ξενιστή ), η Deisher επικαλέστηκε πειραματικές αποδείξεις ότι τα ανθρώπινα κύτταρα μπορούν αυθόρμητα να προσλάβουν ξένο DNA, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να ενσωματωθεί στο γενετικό υλικό του ξενιστή. Αυτή η ενσωμάτωση θα μπορούσε να διαταράξει τη φυσιολογική λειτουργία ή έκφραση των γονιδίων, οδηγώντας σε φαινοτυπικές αλλαγές. Ειδικά για τη δυσφορία φύλου, ο Deisher πρότεινε ότι τμήματα DNA από ένα έμβρυο του αντίθετου φύλου θα μπορούσαν να εισάγουν γονίδια ειδικά για το φύλο, όπως το γονίδιο SRY που σχετίζεται με την ανδρική ανάπτυξη, στα κύτταρα του δέκτη. Στο ενημερωτικό δελτίο Sound Choice του 2018, πρότεινε ότι το αρσενικό DNA σε γυναίκες λήπτες ή το θηλυκό DNA σε άνδρες λήπτες θα μπορούσαν να παρεμβαίνουν στην ανάπτυξη της σεξουαλικής ταυτότητας μεταβάλλοντας γενετικές ή ορμονικές οδούς στον εγκέφαλο. Αν και η εργασία της επικεντρώθηκε κυρίως στον αυτισμό, επέκτεινε τον μηχανισμό αυτό στη δυσφορία φύλου, προτείνοντας ότι το ξένο DNA θα μπορούσε να λειτουργήσει ως περιβαλλοντικό έναυσμα για αναπτυξιακές ανωμαλίες.
Επιγενετική διαταραχή και δυσφορία φύλου
Ο Deisher υποστήριξε περαιτέρω ότι το υπολειπόμενο DNA θα μπορούσε να προκαλέσει επιγενετικές αλλαγές, οι οποίες περιλαμβάνουν μεταβολές στη γονιδιακή έκφραση χωρίς τροποποίηση της αλληλουχίας του DNA. Πρότεινε ότι αυτές οι επιγενετικές διαταραχές θα μπορούσαν να επηρεάσουν νευρολογικά ή ορμονικά μονοπάτια κρίσιμα για τη σεξουαλική διαφοροποίηση και την ταυτότητα φύλου. Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως οι τοξίνες, επηρεάζουν τους επιγενετικούς δείκτες και το DNA που προέρχεται από εμβόλια θα μπορούσε να επηρεάσει ομοίως την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Στο ενημερωτικό της δελτίο του 2018, η Deisher συνέδεσε ρητά αυτόν τον μηχανισμό με τη δυσφορία του φύλου. Αν και η Deisher αναγνώρισε την πολυπλοκότητα της δυσφορίας φύλου, επισήμανε την αυξανόμενη επικράτηση της ταυτότητας των τρανσέξουαλ ως ένα φαινόμενο που χρήζει περισσότερης διερεύνησης. Υποστήριξε ότι η παρουσία εμβρυϊκού DNA στα εμβόλια, σε συνδυασμό με τη δυνατότητά του να μεταβάλλει την επιγενετική ρύθμιση, παρείχε μια εύλογη αλλά μη δοκιμασμένη εξήγηση για αυτή την τάση.
Επιδημιολογικές συσχετίσεις
Η Deisher υποστηρίζει την υπόθεσή της με επιδημιολογικές παρατηρήσεις, σημειώνοντας μια διαχρονική συσχέτιση μεταξύ της εισαγωγής εμβολίων που προέρχονται από εμβρυϊκά κύτταρα και της αναφερόμενης αύξησης των αναπτυξιακών διαταραχών. Στην επιστολή της το 2014, χρησιμοποιεί αναλύσεις αλλαγής σημείων για να δείξει ότι οι διαγνώσεις αυτισμού αυξήθηκαν κατά το 1981 και το 1996, συμπίπτοντας με την ευρεία χρήση των εμβολίων MMR (1979-1983) και ανεμευλογιάς (1995) στις ΗΠΑ. Επεκτείνει αυτή τη συσχέτιση στη δυσφορία φύλου, υποδηλώνοντας ότι η αύξηση της αναγνώρισης των τρανσέξουαλ ακολουθεί παρόμοιο χρονοδιάγραμμα. Η Deisher εννοεί ότι αυτές οι τάσεις, σε συνδυασμό με την παρουσία υπολειμματικού DNA, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τα εμβόλια ως πιθανό περιβαλλοντικό εκλυτικό παράγοντα και για τις δύο καταστάσεις. Τα επίπεδα του υπολειμματικού DNA στα εμβόλια υπερβαίνουν τα όρια που συνιστώνται από τον FDA, τα οποία ο Deisher πιστεύει ότι δεν ήταν επαρκώς αυστηρά. Η σύστασή της ήταν να αλλάξουν οι μέθοδοι παραγωγής εμβολίων ώστε να αποφεύγονται οι ανθρώπινες σειρές εμβρυϊκών κυττάρων και να χρησιμοποιούνται τουλάχιστον ζωικά κύτταρα που ο οργανισμός έχει την ευκαιρία να αναγνωρίσει ως ξένα και να απαλλαγεί από αυτά, ή βλαστικά κύτταρα ενηλίκων.
Μελέτες με κριτές, όπως οι Yang et al. ή μια μελέτη του FDA, επιβεβαιώνουν ίχνη υπολειπόμενου DNA, αλλά στοχευμένες, μακροχρόνιες μελέτες για το ανθρώπινο DNA στα εμβόλια δεν έχουν απαντήσει μέχρι σήμερα στα ερωτήματα του Deisher.
Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποίησαν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Deisher ως επιχείρημα για να ακυρώσουν την έρευνα της ομάδας της. Σύμφωνα με τη Δρ Ντέισερ, την εποχή που γράφτηκαν αυτή η έρευνα και αυτές οι εργασίες ήταν άθεη.
