Δεν υπάρχει ακόμη καμία επίσημα παραδεκτή συναίνεση σχετικά με την προέλευση του ιού COVID-19 που οδήγησε σε ένα παγκόσμιο σταμάτημα όλων των λειτουργιών. Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο ξέσπασμα στη Γουχάν της Κίνας, δεν έχει εντοπιστεί καμία σίγουρη αρχική ζωική πηγή. Αρχικά, η ιδέα ότι ο ιός COVID-19 θα μπορούσε να έχει προέλθει από εργαστήριο απορρίφθηκε ως θεωρία συνωμοσίας, αλλά αυτή η προοπτική κερδίζει συνεχώς έδαφος, ακόμη και μεταξύ διαφόρων κυβερνητικών υπηρεσιών και πολιτικών προσώπων των ΗΠΑ, σε σημείο που πλέον θεωρείται όλο και περισσότερο ως η αξιόπιστη προέλευση. Αυτή η αλλαγή εγείρει κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με το γιατί οι επιστήμονες βιάστηκαν τόσο πολύ να απορρίψουν μια εύλογη εξήγηση για την προέλευση της πανδημίας. Είχαν μήπως πληροφορίες που επέλεξαν να μην αποκαλύψουν;
Τα αποδεικτικά στοιχεία της εργαστηριακής διαρροής
Ο Matt Ridley, επιστημονικός συγγραφέας και συν-συγγραφέας του βιβλίου“Viral: The Search for the Origin of COVID-19“, αναλύει τα αδιάσειστα στοιχεία που υποστηρίζουν τη θεωρία της διαρροής από το εργαστήριο και πώς προσπάθησαν να κατασταλούν. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία είναι η πρόταση του προγράμματος Defuse, η οποία ήρθε στην επιφάνεια δημοσίως τον Σεπτέμβριο του 2021. Αυτή η πρόταση, που δημιουργήθηκε από τη Συμμαχία EcoHealth σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ιολογίας Wuhan (WIV), περιέγραφε σχέδια για πειράματα που αφορούσαν σαρβεκοϊούς που προέρχονται από νυχτερίδες. Ειδικότερα, ένα πείραμα αποσκοπούσε στην εισαγωγή μιας συγκεκριμένης γενετικής αλληλουχίας σε έναν ιό – μια αλληλουχία που εμφανίστηκε αργότερα στον SARS-CoV-2. Ο Ridley τονίζει ότι οι επιστήμονες εμφάνισαν ένα σαφές σχέδιο για την εισαγωγή αυτής της αλληλουχίας στη ένωση S1/S2 του γονιδίου ακίδας ενός ιού SARS-CoV ακριβώς τη στιγμή έναρξης της πανδημίας. Αυτή η λεπτομέρεια είναι κρίσιμη, διότι υποδηλώνει ότι οι ερευνητές όχι μόνο μελετούσαν αυτούς τους ιούς, αλλά και τους χειρίζονταν με τρόπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες συνέπειες. Επιπλέον, επρόκειτο να διεξαχθεί σε εργαστήριο επιπέδου βιοασφάλειας δύο (BSL-2), το οποίο εργαστήριο δεν είν αι αρκετά ασφαλές σε σχέση με τον τύπο του εργαστηρίου που συνήθως απαιτείται για τέτοια πειράματα. Αυτό “χτυπά καμπανάκια” σχετικά με τα πρωτόκολλα ασφαλείας που ακολουθούνται κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας έρευνας υψηλού κινδύνου.
Ένα άλλο επιχείρημα υπέρ της εργαστηριακής διαρροής είναι η γεωγραφική ανωμαλία. Η πανδημία ξεκίνησε από τη Γουχάν, η οποία απέχει πολύ από τη φυσική δεξαμενή του ιού. Επίσης, οι εννέα στενότεροι συγγενείς του SARS-CoV-2 ήταν όλοι, στην αρχή της πανδημίας, αποθηκευμένοι στους καταψύκτες του ίδιου εργαστηρίου της Γουχάν, του εργαστηρίου που έκανε την πιο εκτεταμένη έρευνα για τους ιούς τύπου SARS στον κόσμο.
Επιστημονική ακεραιότητα και δημόσιος διάλογος
Το μοτίβο των διακεκριμένων επιστημόνων που αρνούνται δημοσίως την πιθανότητα διαρροής από εργαστήριο, ενώ την ίδια ώρα δεχόντουσαν σε ιδιωτικές συζητήσεις την πιθανότητά της, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και αυτή η επιστημονική ανεντιμότητα εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ακεραιότητα της επιστήμης συνολικά. Ο Ridley επισημαίνει ότι αυτή η ασυμφωνία έγινε εμφανής όταν το αμερικανικό Κογκρέσο ζήτησε αρχεία των συγγραφέων του σημαντικής εργασίας “The Proximal Origin of SARS-CoV-2“, η οποία απέρριπτε τη θεωρία της διαρροής από το εργαστήριο. Οι συγγραφείς είχαν λάβει εντολή από τον Anthony Fauci και άλλους να γράψουν ένα άρθρο που αρχικά προοριζόταν να είναι ισορροπημένο αλλά, τελικά, αφού οι συγγραφείς είχαν λάβει προκαταβολικά εγγυήσεις, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διαρροή από το εργαστήριο ήταν απίθανη. Ωστόσο, οι εσωτερικές επικοινωνίες μεταξύ τους αποκάλυψαν ότι πολλοί συγγραφείς πίστευαν το αντίθετο, με έναν από αυτούς να αναφέρεται σε αυτό ως “friggin’ likely” (Στμ.: εντελώς απίθανο). Ο Ridley επισημαίνει ότι το γεγονός ότι αυτοί οι επιστήμονες επικοινωνούσαν ιδιωτικά για τις ανησυχίες τους σχετικά με την προέλευση του ιού, ενώ διαβεβαίωναν δημοσίως ότι δεν χειραγωγήθηκε σε εργαστήριο, αποτελεί επιστημονικό παράπτωμα και θέτει υπό αμφισβήτηση όχι μόνο την επιστημονική τους ακεραιότητα αλλά και το κατά πόσον πολιτικά κίνητρα επηρέασαν τις δημόσιες δηλώσεις τους. Υποστηρίζει επίσης ότι τέτοιες ενέργειες υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στα επιστημονικά ιδρύματα και ζητά την απόδοση ευθυνών.
Οικονομικές και πολιτικές επιρροές στον επιστημονικό λόγο
Πολιτικοί παράγοντες μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο στην καταστολή των συζητήσεων σχετικά με τη θεωρία της εργαστηριακής διαρροής. Ο Ridley σημειώνει επίσης ότι η δυτική ακαδημαϊκή κοινότητα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την κινεζική χρηματοδότηση και συνεργασία. Για παράδειγμα, πολλά δυτικά πανεπιστήμια εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από κινέζους φιλοξενούμενους φοιτητές και τα επιστημονικά περιοδικά κερδίζουν πολλά χρήματα από τις κινεζικές αμοιβές για δημοσιεύσεις. Αυτή η εξάρτηση οδηγεί σε αυτολογοκρισία μεταξύ των δυτικών επιστημόνων και ιδρυμάτων όσον αφορά την κριτική για την Κίνα και ορισμένοι επιστήμονες έχουν εκφράσει την ανησυχία ότι η αποκάλυψη της αλήθειας για την προέλευση του COVID-19 θα μπορούσε πράγματι να βλάψει τις διεθνείς σχέσεις. Η απροθυμία αντιμετώπισης αυτού του πολύ προβληματικού ζητήματος είναι ανησυχητική, ιδίως δεδομένου του καταστροφικού απολογισμού της πανδημίας – περί τις 28 εκατομμύρια ζωές χάθηκαν παγκοσμίως.
Η ανάγκη για ανοικτή συζήτηση
Παρά το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για τη διερεύνηση της θεωρίας της διαρροής από το εργαστήριο, πολλά επιστημονικά ιδρύματα αποφεύγουν εντελώς να τη συζητήσουν. Ο Ridley αφηγείται τις εμπειρίες του από την προσπάθειά του να οργανώσει συζητήσεις για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με την αντίσταση έγκριτων επιστημονικών οργανισμών. Αυτή η σιωπή είναι εκκωφαντική και ενδεικτική της απροθυμίας να ασχοληθεί κανείς με άβολες αλήθειες. Σε μια πρόσφατη συζήτηση στην οποία συμμετείχε, η κοινή γνώμη μετατοπίστηκε σημαντικά υπέρ της θεωρίας της διαρροής από το εργαστήριο αφού παρουσίασε τα επιχειρήματά του, αναδεικνύοντας τη μεγάλη απόσταση μεταξύ της επιστημονικής συναίνεσης και της δημόσιας πεποίθησης.
Συμπέρασμα
Η συνεχιζόμενη έρευνα για την προέλευση του COVID-19 είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για την κατανόηση αυτής της πανδημίας, μα και για την πρόληψη μελλοντικών επιδημιών. Καθώς πληθαίνουν τα στοιχεία που υποστηρίζουν την πιθανότητα διαρροής από το εργαστήριο, είναι επιτακτική ανάγκη οι επιστήμονες και τα ιδρύματα να δώσουν προτεραιότητα στη διαφάνεια και τη λογοδοσία έναντι των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο για να αγνοηθεί πιθανό παράπτωμα ή για να αποφύγουμε δυσάρεστες συζητήσεις σχετικά με το πώς συνέβη ένα τέτοιο καταστροφικό γεγονός. Αν ο COVID-19 πράγματι προήλθε λόγω διαρροής σε εργαστήριο, θα ήταν το χειρότερο επιστημονικό ατύχημα στην ιστορία με πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις και εκτεταμένες συνέπειες από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανική καταστροφή.
Μια άλλη ανησυχητική πτυχή είναι το Event 201, μια προσομοίωση πανδημίας που έλαβε χώρα το 2019 και οργανώθηκε από τον Bill Gates μαζί με την Avril Haines, την αναπληρώτρια διευθύντρια της CIA. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Robert Kennedy Jr ρώτησε: “Τι κάνει η CIA σε ένα φόρουμ δημόσιας υγείας; Δεν ασχολούνται με τη δημόσια υγεία. Κάνουν πραξικοπήματα”. Το σχόλιό του υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρχαν άλλα κίνητρα πίσω από την προσομοίωση, εκτός από την προετοιμασία για μια ενδεχόμενη πανδημία. Οι πολύ στενοί δεσμοί μεταξύ της φιλανθρωπίας, της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας υγείας είναι κάτι που χρήζει πολύ πιο προσεκτικής εξέτασης.
Ανακεφαλαιώνοντας, είναι απολύτως αναγκαία η πλήρης απαγόρευση όλων των ερευνών με σκοπό την αύξηση της λειτουργικότητας, η ανάγκη για πολύ αυστηρότερα πρωτόκολλα ασφαλείας των εργαστηρίων που ασχολούνται με επικίνδυνα παθογόνα, η απόλυτη ανάγκη για διαφάνεια και ειλικρίνεια στην επιστημονική κοινωνία και η συζήτηση για το πώς θα εξισορροπηθούν η παγκόσμια υγεία, η εθνική ασφάλεια και η έρευνα. Η επιστημονική κοινωνία και οι πολιτικοί μας έχουν πολύ μακρύ δρόμο να διανύσουν για να αρχίσουν να αποκαθιστούν οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στο πρόσωπό τους.
Ακούστε τη συνέντευξη του Matt Ridley στο Spiked ή διαβάστε τα άρθρα τους στην ιστοσελίδα τους εδώ ή εδώ:
