17 analisten van erkende forensische laboratoria in Noord-Amerika, 1 gemengd DNA-monster, compleet verschillende resultaten!
Het geblindeerde onderzoek van Itiel Dror en Greg Hampikian laat zien dat sommige analisten individuen identificeerden als mogelijke DNA-bronnen, terwijl anderen dezelfde individuen volledig uitsloten. De analyse is subjectief en hangt af van de methoden, interpretaties en vooroordelen van de analisten.
Bron: Next Level, Telegram
Beïnvloeding door informatie over cases
Wanneer analisten informatie over verdachten kregen, beïnvloedde dit hun analyse aanzienlijk. Dezelfde analisten veranderden hun oorspronkelijke verklaringen nadat ze aanvullende informatie over de zaak hadden gekregen en beoordeelden hetzelfde DNA-monster plotseling anders. Vooroordelen (bewust of onbewust) betekenen dat zogenaamd “objectieve wetenschap” in werkelijkheid wordt gekenmerkt door invloeden van buitenaf en onzekerheden.
Volgens het onderzoek was slechts 1 van de 17 analisten het eens met de eerste beoordeling dat de verdachte “niet kan worden uitgesloten”. De overige 16 analisten kwamen tot andere conclusies: 12 sloten de verdachte uit en 4 beoordeelden het monster als “niet overtuigend”.
De informatieve waarde van DNA-tests
Deze resultaten benadrukken de subjectiviteit en de invloed van contextuele informatie bij het analyseren van gemengde DNA-monsters.
Geen verrassing voor experts in genetica. Een schok voor leken.
Conclusie
Genetica in forensische analyse blijkt een puur subjectief en niet-gestandaardiseerd proces te zijn. Iedereen die deze methode als wetenschappelijk beschouwt, negeert de realiteit.
Wanneer 17 analisten van erkende forensische laboratoria tot totaal verschillende conclusies komen op basis van hetzelfde DNA-monster, wordt het duidelijk dat wat verkocht wordt als wetenschappelijke zekerheid uiteindelijk gewoon subjectief giswerk is met ernstige gevolgen in het leven van veel mensen!
Referentie: Dror IE, Hampikian G. Subjectiviteit en vooringenomenheid bij de interpretatie van forensische DNA-mengsels. Sci Justice. 2011;51(4):204-208. doi:10.1016/j.scijus.2011.08.004(https://doi.org/10.1016/j.scijus.2011.08.004)
Dr. Itiel Dror, een gerenommeerd cognitief wetenschapper met een Ph.D. van Harvard University, doet onderzoek naar besluitvorming en cognitieve vooroordelen in de forensische wetenschap aan het University College in Londen. Dr. Greg Hampikian, professor aan de Boise State University en directeur van het Idaho Innocence Project, is een vooraanstaand expert in forensische DNA-analyse in de VS en zet zich in voor de vrijspraak van onschuldige veroordeelden.
Hoe werken “DNA”-analyses eigenlijk?
Wat wordt daar vergeleken?
Wanneer kunnen er fouten optreden?
Welke wetenschappelijke normen zijn doorslaggevend voor objectiviteit?
In deze korte video gebruikt Dan Krane, een gerenommeerd moleculair bioloog en expert op het gebied van DNA-analyse, een echt geval om uit te leggen waarom DNA-analyse vaak subjectief is en geen exacte wetenschap, en wat de belangrijkste achtergrond ervan is.
🔹 De resultaten hangen niet alleen af van het “DNA” zelf, maar ook in grote mate van de interpretatie door de persoon die het analyseert.
🚨 Experimentele blind onderzoek zou vertekening aanzienlijk kunnen verminderen, maar wordt door veel misdaadlaboratoria en wetshandhavingsinstanties afgewezen.
⚠️ Een systeem dat wetenschappelijke basisnormen zoals blind onderzoek negeert, brengt de rechtszekerheid in gevaar en ondermijnt eerlijke processen.
🎬 New Medicine Library (bron, Duitse ondertiteling)
Blijf kritisch en geïnformeerd:
