Decennialang heeft de oncologie kanker gezien als een genetische ziekte die wordt aangedreven door DNA-mutaties. Dit perspectief heeft een stroom van miljarden dollars aan onderzoeks- en behandelstrategieën opgeleverd. Thomas Seyfried, een professor in de biologie met meer dan 30 jaar ervaring in kankeronderzoek, trekt dit dogma echter in twijfel. Volgens de Amerikaanse professor is kanker niet in de eerste plaats een genetische ziekte, maar een stofwisselingsziekte, geworteld in beschadigde mitochondriën. Door zich met zijn onderzoek op deze cellulaire krachtpatsers van het lichaam te richten, hoopt Seyfried beter te begrijpen hoe kanker op een niet-toxische manier kan worden voorkomen en behandeld.
Seyfrieds kernargument is dat kanker ontstaat door beschadigde mitochondriën, niet door genetische mutaties. Hij beweert dat DNA-schade, vaak genoemd als oorzaak van kanker, slechts een symptoom is van een dieper liggend probleem: mitochondriale disfunctie. Wanneer mitochondriën – de organellen die verantwoordelijk zijn voor het produceren van energie door middel van oxidatieve fosforylering – verstoord raken, vallen cellen terug op een oude fermentatieroute, waarbij glucose en glutamine zonder zuurstof worden verbrand. Deze metabolische verschuiving, bekend als het Warburg Effect, leidt tot ongecontroleerde celgroei, een kenmerk van kanker. Het onderzoek van Seyfried toont aan dat cellen met beschadigd DNA maar gezonde mitochondriën geen kanker ontwikkelen, terwijl cellen met gezond DNA maar beschadigde mitochondriën dat wel doen.
Deze theorie bouwt voort op het werk van Otto Warburg, die in 1931 de Nobelprijs voor Geneeskunde won voor zijn observatie dat kankercellen zelfs in aanwezigheid van zuurstof suiker fermenteren. Warburg geloofde dat kanker een stofwisselingsziekte was, een opvatting die Seyfried nieuw leven inblaast en verder uitbouwt. De moderne wetenschap negeerde Warburgs theorie grotendeels ten gunste van de somatische mutatietheorie, maar Seyfried stelt dat dit een vergissing is. Hij wijst op extra steun van bioloog Michael Levin, wiens onderzoek suggereert dat kanker een ziekte is van falende bio-elektrische signalering, wat het genetische kankermodel verder onder druk zet. De eensluidende visie van Seyfried is dat alle kankers, ongeacht het orgaan dat ze aantasten (bijvoorbeeld borst, long, hersenen), fundamenteel één ziekte zijn, veroorzaakt door mitochondriale disfunctie. De huidige medische aanpak, die tumoren behandelt op basis van hun locatie, pakt dus eerder de symptomen aan dan de hoofdoorzaak.
Waarom het genetische model tekortschiet
Seyfried heeft scherpe kritiek op het genetische model. Hij merkt op dat ondanks de miljarden die worden uitgegeven aan de ‘oorlog tegen kanker, de prevalentie van de ziekte toeneemt. In de V.S. sterven dagelijks 1.676 mensen aan kanker en jonge, ogenschijnlijk gezonde mensen krijgen vaker dan ooit de diagnose. Zelfs erfelijke kankergenen zoals BRCA1, vaak genoemd als bewijs voor het genetische model, houden verband met mitochondriale disfunctie. Deze genen beïnvloeden mitochondriale eiwitten in de elektronentransportketen, de sleutel tot energieproductie, waardoor het risico op kanker toeneemt maar niet direct veroorzaakt wordt zonder mitochondriale aantasting. Seyfried stelt dat de focus op genetische sequentiebepaling en mRNA kankervaccins de plank misslaat als de wortel van kanker in het metabolisme ligt.
Wat beschadigt mitochondriën?
Seyfried identificeert talloze factoren die de mitochondriale functie aantasten en zo aan het risico op kanker bijdragen. Deze omvatten ultrabewerkte voedingsmiddelen, koolhydraatrijk eten op verkeerde momenten, insulineresistentie, chronische ontstekingen, gebrek aan lichaamsbeweging, slechte slaap, chemische gifstoffen, zware metalen, schimmels, EMF’s (bijv. Wi-Fi, 5G), chronische stress, virussen (bijv. HPV, hepatitis) en kunstmatig blauw licht. Deze stressoren verstoren het vermogen van de mitochondriën om efficiënt energie te produceren, wat de weg vrijmaakt voor een verstoorde stofwisseling en uiteindelijk kanker.
Een metabole benadering van kankerbehandeling
Seyfried erkent dat standaardbehandelingen zoals chemotherapie, bestraling, immuuntherapie en chirurgie levens kunnen redden, maar dat ze op de lange termijn vaak ernstige schade aanrichten. Hij pleit ervoor om metabole therapie te gebruiken om tumoren eerst te verzwakken, waardoor lage doses chemo of immuuntherapie effectiever worden. De Amerikaanse professor raadt hersenbestraling echter sterk af, omdat hierbij glucose en glutamine vrijkomen die hersentumoren voeden. Seyfried ziet metabole therapie als veiliger en effectiever, maar dit wordt helaas genegeerd omdat het geen winstpotentieel heeft. Vasten en ketose zijn bijvoorbeeld niet lucratief voor de medische industrie.
Seyfrieds therapeutische strategie richt zich op de afhankelijkheid van kankercellen van glucose en glutamine, die ze gebruiken voor fermentatie vanwege hun beschadigde mitochondriën. Zijn aanpak omvat voedingsketose door middel van een ketogeen dieet of vasten dat kankercellen uithongert, omdat ze ketonen of vet niet efficiënt als brandstof kunnen gebruiken. Daarnaast richt hij zich op glutamine, een aminozuur waar kankercellen afhankelijk van zijn. Langdurige eliminatie wordt echter afgeraden vanwege de rol van glutamine in de immuunfunctie, en dan Hyperbare Zuurstoftherapie (HBOT). HBOT is een medische behandeling waarbij 100% zuurstof wordt ingeademd in een omgeving onder druk, meestal bij een druk die hoger is dan de atmosferische druk op zeeniveau. De therapie is ontworpen om de hoeveelheid zuurstof opgelost in het bloed te verhogen, waardoor de zuurstoftoevoer naar weefsels in het hele lichaam verbetert. HBOT wordt gebruikt om een verscheidenheid aan medische aandoeningen te behandelen door genezing te bevorderen, ontstekingen te verminderen en problemen met betrekking tot hypoxie (lage zuurstofniveaus) of ischemie (verminderde bloedstroom) aan te pakken. In combinatie met ketose en glucosebeperking overspoelt HBOT tumoren met zuurstof, wat goed is voor normale cellen terwijl kankercellen, die de oxidatieve stress niet aankunnen, worden belast en gedood.
Helaas heeft de invoering van metabole therapie met aanzienlijke obstakels te maken. Deze therapie maakt geen deel uit van de standaardzorg, er zijn geen afrekencodes en artsen lopen het risico hun vergunning kwijt te raken als ze afwijken van de richtlijnen. Seyfried stelt dat het medische systeem de voorkeur geeft aan behandeling boven preventie, een ontkoppeling die duidelijk zichtbaar is in 2025 nu genetisch gerichte initiatieven de financiering blijven domineren.
Preventie door mitochondriale gezondheid
Seyfried is van mening dat je geen kanker krijgt als je mitochondriën gezond zijn. Hij legt de nadruk op vroegtijdige preventie door veranderingen in levensstijl om de mitochondriën te beschermen, waaronder intermitterend vasten en vasten met water, hoogwaardige slaap, seizoensgebonden volwaardige voeding, het elimineren van zaadoliën en sterk bewerkte voedingsmiddelen, het beperken van alcohol/drugs/roken, dagelijkse blootstelling aan zonlicht, aarding, bescherming tegen blauw licht, lichaamsbeweging, blootstelling aan de kou, sauna, meditatie, het vinden van een doel, mondhygiëne, het beperken van EMV’s, 3-5 keer per week zeevruchten eten, 7.500-10.000 stappen lopen, neusademhaling enz.
Een echt open wetenschappelijk debat is nodig om kennis te bevorderen, waarbij men uitkomsten kan vergelijken in plaats van te blijven vertrouwen op dogma’s.
Kanker als stofwisselingsziekte: Over de oorsprong, het beheer en de preventie van kanker
