Ένα πρόσφατο άρθρο στο διάσημο επιστημονικό περιοδικό ScienceDirect αναδεικνύειένα πρόβλημα μόλυνσης στην τεχνολογία εμβολίων mRNA που έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητο μέχρι τώρα: ακαθαρσίες σε ένα βασικό έκδοχο που χρησιμεύει ως υλικό μεταφοράς για το mRNA. Η μελέτη με τίτλο “Impurity profiling of PEGylated myristoyl diglyceride, DMG-PEG 2000” αναλύει ένα PEGylated λιπίδιο (DMG-PEG 2000) που περιέχεται στα λιπιδικά νανοσωματίδια (LNP) των εμβολίων mRNA όπως αυτά της Moderna – με ανησυχητικά αποτελέσματα.
Πηγή : uncut-news.ch, 09 Ιουνίου 2025
Οι ερευνητές εντόπισαν μια σειρά από προσμίξεις στην ουσία που δεν έχουν ακόμη χαρακτηριστεί πλήρως. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, αυτές θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σταθερότητα, την αποτελεσματικότητα και ενδεχομένως ακόμη και την ασφάλεια του σκευάσματος του εμβολίου.
Δύο άγνωστες προσμίξεις βρέθηκαν σε γερμανικές παρτίδες της Moderna
Ακόμη πιο εκρηκτικό: ανεξάρτητοι Γερμανοί επιστήμονες ανακάλυψαν δύο άγνωστες μέχρι σήμερα επιμολύνσεις σε παρτίδες του εμβολίου Moderna, οι οποίες αποδίδονται επίσης στο έκδοχο DMG-PEG 2000 του LNP. Οι ουσίες που βρέθηκαν ήταν παρούσες σε διαφορετικές συγκεντρώσεις – ένα εύρημα που θα μπορούσε να υποδηλώνει έλλειψη συνέπειας στην παραγωγή ή στον ποιοτικό έλεγχο.
Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ορίζει σαφώς ότι οι μη αναγνωρισμένες προσμίξεις πρέπει να αναφέρονται στις αρχές. Αλλά ακριβώς εδώ έγκειται το πρόβλημα: τα δεδομένα αυτά δεν δημοσιοποιούνται. Η πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικές με την ασφάλεια για τα συστατικά και τα πρότυπα παραγωγής παραμένει σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένη για τους ανεξάρτητους επιστήμονες, τους γιατρούς και τους ασθενείς.
Χωρίς εικονικό φάρμακο, χωρίς πληροφορίες – και τώρα και αδήλωτο υλικό;
Αυτά τα νέα ευρήματα εντάσσονται σε μια εικόνα αυξανόμενης έλλειψης διαφάνειας γύρω από την τεχνολογία mRNA. Το κοινό είχε ήδη μάθει στο παρελθόν ότι στις κλινικές δοκιμές δεν χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά εικονικά εμβόλια, αλλά άλλα εμβόλια χρησιμοποιήθηκαν ως “έλεγχοι”. Τώρα αποδεικνύεται ότι ακόμη και τα βοηθητικά που χρησιμοποιούνται – τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση “ουδέτερα” ή αδρανή – δεν είναι πλήρως γνωστά ή ελεγχόμενα.
Το DMG-PEG 2000 δεν είναι ένα ασήμαντο πρόσθετο. Αποτελεί βασικό συστατικό των λιπιδικών νανοσωματιδίων που σταθεροποιούν, προστατεύουν και μεταφέρουν το mRNA στα ανθρώπινα κύτταρα. Εάν αυτό το ίδιο το υλικό μεταφοράς είναι ασταθές ή μολυσμένο, μπορεί να μεταβάλει το συνολικό αποτέλεσμα του εμβολίου – ενδεχομένως ακόμη και να το ενισχύσει, να το εξασθενίσει ή να το επηρεάσει με απρόβλεπτους τρόπους.
Έλλειψη δημόσιου ελέγχου των ενέσεων δισεκατομμυρίων ευρώ;
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία είναι η ασυμφωνία μεταξύ των δισεκατομμυρίων δόσεων που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως και της προφανής έλλειψης πλήρους αποκάλυψης και ανεξάρτητης παρακολούθησης. Παρόλο που το DMG-PEG 2000 έχει χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη κλίμακα από την έναρξη της εκστρατείας εμβολιασμού COVID-19, κανένα λεπτομερές προφίλ μόλυνσης δεν ήταν δημοσίως διαθέσιμο μέχρι σήμερα. Μόλις τώρα, το 2025, μια ανεξάρτητη μελέτη παρέχει τις πρώτες πληροφορίες για το πόσο σύνθετη και δυνητικά επικίνδυνη είναι στην πραγματικότητα αυτή η ουσία.
Και ενώ εκατομμύρια άνθρωποι προτρέπονταν να εμβολιαστούν – συχνά υπό κοινωνική και επαγγελματική πίεση – βασικές πληροφορίες σχετικά με τις προσμείξεις και τα πρότυπα παρασκευής κρατήθηκαν μυστικές. Το γεγονός ότι ο FDA απαιτεί εκθέσεις σχετικά με τέτοιες προσμίξεις αλλά δεν τις δημοσιεύει είναι βαθιά ανησυχητικό.
Επιστήμη ή πολιτικοοικονομική ατζέντα;
Οι επιστημονικοί συγγραφείς ζητούν τώρα περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις πιθανές λειτουργικές και τοξικολογικές επιδράσεις αυτών των προσμίξεων. Αλλά ποιος θα τις χρηματοδοτήσει; Και ποιος θα προστατεύσει όσους θέτουν δυσάρεστες ερωτήσεις;
Η τεχνολογία mRNA έχει ανακηρυχθεί σε “ιερή αγελάδα” και όποιος την επικρίνει είναι γρήγορα ύποπτος για εχθρική στάση απέναντι στην επιστήμη – ακόμη και αν οι εν λόγω αναλύσεις είναι τεκμηριωμένες και κατανοητές.
Αλλά αυτό ακριβώς χρειάζεται μια πεφωτισμένη κοινωνία: διαφάνεια, ανεξάρτητη έρευνα και ανοιχτή συζήτηση – όχι τυφλή πίστη στην πρόοδο και εκστρατείες δημοσίων σχέσεων στην υπηρεσία φαρμακευτικών εταιρειών δισεκατομμυρίων.
Συμπέρασμα: Πού είναι η κόκκινη γραμμή;
Εάν κεντρικά συστατικά ενός φαρμάκου που χορηγείται παγκοσμίως – όπως το DMG-PEG 2000 – περιέχουν προσμίξεις που δεν κατονομάζονται και δεν συζητούνται δημοσίως, τότε αυτό δεν αποτελεί μύθο συνωμοσίας, αλλά σκάνδαλο.
Δεν πρόκειται για εχθρότητα προς την τεχνολογία. Πρόκειται για υπευθυνότητα, έλεγχο και ειλικρίνεια. Και για το δικαίωμα των πολιτών να είναι πλήρως ενημερωμένοι για το τι τους χορηγείται με ένεση.
Αν ξεπεραστεί αυτή η κόκκινη γραμμή, τι απομένει από την ιατρική εκπαίδευση;
